Onlinehulpverlening omvat elke interventie voor welzijn en gezondheid (dus niet enkel de enge definitie van hulpverlening) waarbij gebruik gemaakt wordt van informatie- en communicatietechnologie (ICT) tussen de doelgroep onderling (mogelijk gemaakt door een organisatie) en/of tussen de doelgroep en de organisatie/medewerker met het oog op het bestendigen of verhogen van welzijn en gezondheid in de ruime zin van het woord.
Als we spreken over blended hulpverlening dan hebben we het over de combinatie van, en/of de integratie van face-to-face hulpverlening en onlinehulpverlening. Dat wil zeggen dat:
Blended hulpverlening veronderstelt daarnaast dat de digitale leefwereld van de mensen met wie we werken wordt meegenomen bij het begeleidingswerk op de klassieke levensdomeinen (zoals daar zijn lichamelijk welbevinden, zelfbepaling, emotioneel welbevinden, interpersoonlijke relaties, sociale inclusie, persoonlijke ontwikkeling, materieel welzijn en rechten). (Nieuwe) sociale, psychische en lichamelijke problematieken gerelateerd aan digitalisering komen mee in het vizier, alsook de maatschappelijke impact van digitalisering op bestaande sociale problemen zoals uitsluiting, armoede…
Tot slot moet er bij de ontwikkeling van blended hulp naar gestreefd worden om geen bijkomende drempels tot hulp- dienst- en zorg te creëren. Toegankelijkheid is dus ook hier een kwaliteitscriterium.
De Vlaamse beleid van het afgelopen jaar riep op tot het aanreiken van digitale oplossingen voor de gevolgen van de coronamaatregelen. Dit stelde de digitale ongelijkheid en de impact van digitale uitsluiting op de deelname van mensen aan de samenleving opnieuw op scherp. Er is daarom lokaal en Vlaams sterk ingezet op een brede waaier aan e-inclusie initiatieven die ervoor moeten zorgen dat (de meest kwetsbare) burgers kunnen (blijven) participeren aan de digitale wereld. Deze focussen op:
Ook en vooral organisaties als Mediawijs zetten hier al jaren sterk op in.